وقتی صحبت از روغن پاشی زمستانه به میان می آید، اولین هدفی که به ذهن خطور می کند، مبارزه با آفات می باشد که تنها یکی از فواید استفاده از روغن ها در زمستان می باشد. به همین دلیل اکثرا روغن پاشی زمستانه را با نام مبارزه زمستانه می شناسند.

تنفس حشرات از طریق منافذی که در پوستشان قرار دارد انجام می گیرد و روغن ها ترکیباتی هستند که با پوشاندن این منافذ باعث خفه شدن و مرگ حشرات می شوند. هر چه غلظت روغن بیشتر باشد، روی بدن حشره و تخم های آن را بیشتر پوشش می دهد و مرگ حشره قطعی تر می گردد. برخی آفات مانند شپشک ها، لایه ای متراکم از جنس موم بر روی بدن خود تشکیل می دهند که مانع از نفوذ سموم و اثر گذاری غلظت های پایین روغن ها می گردند و می بایست با استفاده از غلظت های بالاتر روغن ها از مرگ آن ها مطمئن گردیم.

از طرفی با بیشتر شدن غلظت روغن مورد استفاده، اندام های لطیف خود درختان نیز صدمه می بینند و دچار گیاهسوزی می شوند. استفاده از غلظت های بالای روغن علیه آفات فقط در زمستان که برگی وجود ندارد، امکان پذیر می باشد. نبود برگ در زمستان موجب می شود با مقدار کمتری محلول کل درخت پوشش داده شود و تمامی حشرات موجود روی تنه درختان در معرض آن قرار بگیرند.

در برخی موارد برخی سموم قارچ کش و حشره کش را همراه با روغن زمستانه توصیه می کنند. استفاده از ترکیبات مسی بسیاری از بیماری های درختان از جمله شانکر های باکتریایی و قارچی را کنترل می کند و در بین این ترکیبات محلول بردو که ترکیبی از آهک و سولفات مس می باشد طبیعی تر و برای طبیعت کم خطرتر می باشد.

روغن ها چون از نظر ساختاری تا حدودی مشابه با لایه مومی محافظ جلد بدن حشرات هستند، می توانند در آن نفوذ کنند و سمومی که همراه با روغن ها استفاده می شوند بهتر در جلد یا سپر دفاعی حشرات نفوذ می کنند. اما نباید فراموش کنیم که استفاده از سموم شیمیایی آخرین مرحله می باشد و بسیاری از بیماری های لاعلاج از جمله انواع سرطان ها اثرات سوء سموم شیمیایی و باقیمانده آنها در محیط و محصولات کشاورزی می باشد. می توان گفت بهترین توصیه استفاده از روغن ها با غلظت بالا (25 الی 40 در هزار) در زمستان می باشد و باید آفاتی همچون شپشک ها در طول فصل زراعی مورد پایش قرار بگیرند که پس از خروج پوره ها (نوزادان شپشک ها) از تخم با پاشش غلظت پایینی از روغن (2 الی 3 در هزار) می توان بخش زیادی از آن ها را کنترل کرد و نیازی به سموم شیمیایی بسیار قوی و خطرناک نیست.

همانطور که قبلا گفته شد، مبارزه با آفات تنها یکی از کاربردهای روغن پاشی زمستانه می باشد.

با کوتاه شدن طول روز ها درفصل پاییز برخی هورمون های بازدارنده رشد در درختان افزایش می یابند و درخت کم کم رشد را متوقف کرده و اصطلاحا به خواب زمستانه فرو می رود. درختان خزان کننده نیازمند دریافت دماهای پایین در طی فصل زمستان هستند تا نیاز سرمایی خود را تامین کنند و دوره خواب آن ها بشکند. سرمای زمستان همچون خواب عمیقی هست که اگر تامین شود، با از بین رفتن هورمون های بازدارنده رشد، درخت به موقع و سرحال می تواند از خواب بیدار شود و با حداکثر توان به رشد خود ادامه دهد. این درختان نیازمند دوره های کافی از سرما جهت تحریک رشد هماهنگ و گلدهی هم زمان هستند و در غیر این صورت درختان یک باغ ناهماهنگ با یکدیگر از خواب زمستانه بیدار می شوند و حتی در یک درخت نیز ممکن است برخی شاخه ها زود و برخی شاخه ها دیرتر شروع به رشد کنند. این موضوع در درختانی مانند پسته که درختان نر و ماده از هم جدا هستند اهمیت فراوانی دارد. دانه های گرده از درخت نر باید روی گل ماده در درخت ماده بنشینند و اگر گلدهی درختان نر و ماده همزمان صورت نگیرد میوه تشکیل نخواهد شد.