مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران گفت: توسعه دیپلماسی برای دریافت حق‌آبه
هامون تنها راه نجات این دریاچه نیست بلکه باید شیوه‌های مدیریت منابع آب نیز در کشور
اصلاح شود.
محسن سلیمانی امروز در گفتگو با خبرنگار ایانا بیان کرد: برنامه جامعی برای احیای
تالاب هامون تدوین شده که در آن به مسئله دیپلماسی فعال برای گرفتن حق آبه هامون و
بازنگری الگوهای توسعه در کشور همچنین نحوه تخصیص و مدیریت منابع آب، اشاره شده‌است.
وی افزود: این برنامه مدیریت، در یک فرایند مشارکتی با سایر دستگاه‌های کلیدی
مثل وزارت جهاد کشاورزی، استانداری، نیروی انتظامی و هر کسی که به نوعی به تالاب
هامون ربط دارد، اجرایی خواهد شد.
مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران بیان کرد: در آینده‌ای نه چندان دور، برنامه
تدوین شده در شورای برنامه‌ریزی سیستان و بلوچستان تصویب می‌شود و می‌تواند مبنای
عمل قرار بگیرد. به این ترتیب تمام دستگاه‌ها به جای اجرای پروژه‌های موازی با هم‌افزایی
پیش خواهند رفت تا هدف حفاظت از تالاب هامون و دشت سیستان محقق شود.
وی بیان کرد: بر اساس برنامه تدوین شده، باید الگوی کشت در سیستان تغییر کرده
و روش‌های کشاورزی اصلاح شود. از منابع آب درست‌تر استفاده شود و تلاش کنیم برنامه‌ها
به درستی اجرا شود. به این ترتیب می‌توان به احیای تالاب هامون امیدوار بود.
ذخیره‌سازی حداکثری به فراموشی سپرده شود
سلیمانی درباره سهم آب رهاسازی شده از چاه نیمه‌ها به نفع تالاب هامون، بیان
کرد: موضوعی که توسط شرکت مدیریت منابع آب ایران باید مورد توجه قرار گیرد این است
که بازنگری جدی در نحوه ورود آب به چاه نیمه‌ها و تخصیص آب به تالاب هامون داشته
باشیم. شرایط مدیریت آب در تالاب هامون شیوه پایداری نیست و می‌توان راجع به آن تجدید
نظر کرد.
وی افزود: این مسئله در مدیریت جامع پبیش‌بینی شده‌است. در حال حاضر نگاه ما
به چاه نیمه نباید استحصال حداکثری و پرکردن آن باشد بلکه باید ضرورت‌ها را بدانیم
و بر اساس آن برنامه‌ریزی کنیم.
مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران ادامه داد: اگر هدف از ذخیره سازی آب تامین
نیاز شرب باشد باید تعادلی بین ورود آب به چاه نیمه برای تامین نیاز شرب و تالاب
هامون ایجاد شود. نه اینکه هرچه آب هست اول وارد چاه نیمه شود و اگر سرریزی داشت،
به تالاب هامون برسد.
تالاب هامون منشا درآمد پایدار برای مردم محلی
سلیمانی با اشاره به اینکه میزان تولید ماهی در تالاب هامون می‌تواند منشا
درآمد پایدار برای جوامع محلی باشد، خشک شدن این پهنه آبی را عاملی برای بروز
خسارات جبران‌ناپذیر به جوامع محلی اعلام کرد.
وی افزود: در برنامه مدیریت جامع همه این موارد دیده شده‌است. با توقف ورود آب
به تالاب، شاهد تلفات ماهی هستیم زیرا این موجودات به منابع آب نیاز دارند.
بنابراین با توجه به شرایط منطقه، نباید تک بعدی به مسایل نگاه کنیم و همه چیز را
باید در کنار یکدیگر مورد توجه قرار دهیم.
مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران گفت: در نگاه اساسی، احیای کل تالاب مورد
توجه سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد اما تالاب هامون یک تالاب دائمی نبوده و همیشه
همه جای آن آب نداشته‌است. یعنی در فصول پرآب بخش بزرگتری از تالاب آب گرفته می‌شد
و در فصول گرم و با وزش باد ۱۲۰ روزه، بخش عمده آب تالاب تبخیر می‌شد.
وی اضافه کرد: در مدل تعریف شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست دنبال بازگرداندن
تالاب هامون به شرایط طبیعی خود که مردم، اکوسیستم و غیره با آن خو گرفته‌اند،
هستیم./
L
