عبدالحسین طوطیایی . پژوهشگر کشاورزی
شرق / اگر ترور شهیدان رجایی و باهنر در ١٣۶٠، آسمان کشورمان را بار دیگر از صاعقه‌های خشونت پوشاند، اما مجالی شد تا در چرخش هر سال، دولت به عرضه و گزارش خدماتش بپردازد. اینکه در این عرضه‌ها تا چه حد راه به واقعیات یا بزرگ‌نمایی‌ها برده می‌شود، کمتر اهمیت دارد. آنچه به نظر این هفته را گرامی‌تر می‌کند، احساس ضرورت کارگزاران به جذب حمایت مردم و بازنگری در وظایف و مطالبات اجتماعی از این نهاد اجرائی و از سوی خود دولت است. ای کاش هفته دولت به «هفته دولت و مردم» نام بگیرد. متأسفانه اختلاف دیدگاه‌ها در دو طیف و جریان سیاسی در بسیاری موارد از مرز راهکارها گذشته است و گاه تضادهای راهبردی را رقم می‌زند. در چنین شرایطی منتقدان به کمتر از حذف دولت نمی‌اندیشند و همسویان نیز از بیم تضعیف دولت، از نقدهای سازنده خود، دولت را محروم می‌کنند. در هفته دولت امسال صندلی کشاورزی را در هیأت دولت باید در جایگاه متفاوتی دید. زمین و هوا و همچنین خبرهای هرروزه از خشکی و خشک‌سالی حکایت دارد. دولت در این شرایط نه‌تنها دغدغه امنیت نان که چه‌بسا سیراب‌کردن لب‌های تشنه مردمی را دارد که برای فرار از نابخردی‌های پیشین، بذر امید در وادی مدیریت آن کاشته‌اند. بیش از ٢۵ درصد از نیروی اشتغال جامعه با وجود این اقلیم خشکی‌زده، باید در بخش کشاورزی به ادامه کار و تلاش واداشته شوند تا هم برای رزق خود و هم برای تدارک غذای مردم از پای نایستند. این‌بار بخش کشاورزی عملا از چرخ آخرین به محور اولین در اقتصاد کشور غلتیده است. نفت گرچه سایه‌اش را تا قسمتی از این سفره برگرفته، اما هنوز فرهنگ تولید و خرد جمعی در جهت حمایت و مشارکت، کاملا به‌جای آن ننشسته است. در این بحبوحه گرچه طنین گام‌های تنش از نزدیکی‌ها می‌آید، اما گروهی هنوز با تداعی گذشته شیرین خود، دل به آرزوهای دورشان دارند. از اردوگاه طبیعت‌خواران البته اندکی کاسته شده، اما هنوز بر گرد سفره تولید کسانی هستند که برای بازسازی رونق گذشته خود، دل بر گرانی‌هایی از قبیل مرغ و… بسته‌اند شاید که کشتارگران آن، کرسی دوباره‌ای برایشان ارزانی دارند. مدیریت بخش کشاورزی با تمام کاستی‌ها در تلاش است که از حداکثر توان موجود راه به امنیت غذایی بگشاید.
رکورد تولید گندم، افزایش تولید شکر، ایجاد تعادل در بخش آسیب‌دیده دام و کاهش تراز منفی صادرات و واردات محصولات کشاورزی به کمتر از پنج میلیارد دلار، توسعه زیرساخت‌ها به‌خصوص در استان خوزستان و… از زمره این تلاش ستودنی در این عرصه است. افزایش تولید برنج در سال جاری نشان از سبقت تولید از کشت ویلا در شمال کشور می‌دهد. با این تفاسیر آیا در هفته دولت امسال بشارت‌هایی از این دست و البته بسیار باارزش اما محدود، نور امید را در تاریکی‌های پیش‌رو تاباند؟ به باور نگارنده بار سنگین دستیابی به امنیت غذایی تنها و تنها در دست وزارت جهاد کشاورزی نیست. مادامی که روزنه‌های پرشمار مبادی ورودی کشور هنوز می‌تواند برای میوه‌های قاچاق آغوش بگشاید ریشه‌ها را باید که در عرصه دیگر بکاویم. گرچه از بدبینی‌ها درحال‌حاضر تا حدود زیادی کاسته شده اما گام‌های زیادی تا مرز توسعه پایدار داریم. راهی که پیشینیان ما و در پیکار با دشمن خارجی پیمودند این بار باید که در کارزار با اهریمن تخریب منابع آن را به‌کار گیرند. امید که هفته دولت عملا به هفته پیوند دولت با مردم حداقل در بخش کشاورزی تبدل شود.
